ทุกคนที่ฉันได้พูดคุยด้วยเกี่ยวกับสารคดีเรื่องนี้ต่างพบว่าตอนจบนั้นน่าผิดหวัง โดยไม่รู้ว่าทำไม ในที่สุดเมื่อฉันได้ดูหนังด้วยตัวเองฉันก็เข้าใจ คำตอบของวอลช์ต่อคำถามของเขาเอง แม้ความจริงแล้วจะไม่น่าสนใจ คำวิจารณ์ของวอลช์นั้นรุนแรง เขาโค่นล้มโทเท็มของอัตลักษณ์ทางเพศในยุคหลังสมัยใหม่ได้อย่างง่ายดาย แต่เขามีอะไรให้แทน การมองเห็นทางเลือกใดๆ ล้วนถูกพูดชัดแจ้งอย่างอ่อนแอและติดอยู่ในแบบแผนที่เบื่อหน่าย: ภรรยาที่สวยงามในครัวที่สะอาดสะอ้านซึ่งต้องการขวดโหลที่เปิดให้เธอ เด็กผู้หญิงแต่งตัวเป็นเจ้าหญิง ผู้หญิง เด็กผู้ชายเล่นฟุตบอล การตัดต่อเปิดในปี 1950 พูดกระจัดกระจายของ จู๋ และ ช่องคลอด มีแรงบันดาลใจเล็กน้อยที่นี่ ในขณะที่มีบางช่วงเวลาที่ดูเหมือนว่าวอลช์จะเรียกการเหมารวมเหล่านั้นอย่างแดกดัน เช่น A River Runs Through Itบิต สารคดีทั้งหมดยังคงอยู่ในนั้น นี่คือข้อบกพร่องของแนวคิดอนุรักษ์นิยมมาตรฐานในเรื่องเพศ: การรวมความซ้ำซากจำเจทางวัฒนธรรมเข้ากับการรวมเป็นหนึ่งทางเพศ ทั้งสองฝ่ายทำข้อผิดพลาดเดียวกัน