ประมาณ 150 ล้านกม. [93 ล้าน ไมล์]) เช่นเดียวกับที่ดาวเคราะห์น้อยอาจถูกมองว่าเป็นเศษหินที่หลงเหลือจากการก่อตัวของดาวเคราะห์ชั้นใน ดาวพลูโต ดวงจันทร์คารอน Eris และวัตถุในแถบไคเปอร์อื่นๆ อีกนับไม่ถ้วนสามารถมองได้ว่าเป็นตัวแทนของวัตถุน้ำแข็งที่ยังคงหลงเหลืออยู่ซึ่งรวมตัวกันเป็นแกนกลางของดาวเนปจูนและดาวยูเรนัส ด้วยเหตุนี้ ดาวพลูโตและชารอนจึงอาจถูกพิจารณาว่าเป็นนิวเคลียสของดาวหางขนาด ใหญ่มาก เดอะวัตถุเซนทอร์ซึ่งเป็นกลุ่มนิวเคลียสของดาวหางที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่ถึง 200 กม. (125 ไมล์) โคจรรอบดวงอาทิตย์ระหว่างดาวพฤหัสบดีและดาวเนปจูน อาจถูกแรงโน้มถ่วงรบกวนจากแถบไคเปอร์เข้ามาด้านใน เดอะสื่อระหว่างดาวเคราะห์  พลาสมาที่บางมาก(ก๊าซไอออไนซ์) เจือด้วยความเข้มข้นของอนุภาคฝุ่น ระบบสุริยะ  ขยายออกไปด้านนอกจากดวงอาทิตย์ถึงประมาณ 123 AU