ในทางกลับกันการวินิจฉัยและการรักษาแต่เนิ่นๆโรคเรื้อนสามารถกำจัดได้ง่ายกว่าเป็นลำดับ    น่าเสียดายที่การวินิจฉัยโรคเรื้อนเป็นเรื่องยากมาก ในขณะนี้ วิธีมาตรฐานคือการตรวจชิ้นเนื้อ ด้วยเทคนิคนี้ จะมีการกรีดแผลเล็กๆ บนผิวหนัง โดยจะทำการบีบเลือดออกและเก็บของเหลวในเนื้อเยื่อและเยื่อกระดาษสำหรับการทดสอบภายใต้กล้องจุลทรรศน์ แต่วิธีนี้ลำบากและมีราคาแพง  โรคเรื้อน  ต้องใช้ห้องปฏิบัติการและผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิค สิ่งนี้มีความท้าทายเป็นพิเศษในพื้นที่ชนบทซึ่งไม่มีห้องปฏิบัติการให้บริการตลอดเวลา เช่นเดียวกับในประเทศที่มีรายได้น้อยซึ่งโรคเรื้อนแพร่หลายและทรัพยากรหายาก ผลที่ตามมาคือ ผู้ป่วยจำนวนมากได้รับการวินิจฉัยในช่วงปลายของโรค เมื่อเส้นประสาทและผิวหนังได้รับความเสียหายไปแล้ว ซุนการากล่าว