ผ่านหน้าต่างใหม่เหล่านี้ที่เปิดสำหรับกล้องโทรทรรศน์เหนือชั้นบรรยากาศของโลก เราสามารถมองเห็นรังสีที่ปล่อยออกมาจากส่วนต่างๆ ของดวงอาทิตย์ พื้นที่สุริยะแต่ละแห่งมีอุณหภูมิ ความหนาแน่น และสภาพทางกายภาพลักษณะเฉพาะอื่นๆ ของตัวเอง และเปล่งแสงในแบบของมันเอง เราได้วัดอุณหภูมิบนดวงอาทิตย์ตั้งแต่ 4200° C ในบริเวณที่มีอากาศเย็นที่สุดไปจนถึงมากกว่า 50 ล้าน° C ในเปลวสุริยะที่ร้อนแรงที่สุด รังสีจากดวงอาทิตย์. คุณลักษณะของแสงอาทิตย์ที่อุณหภูมิต่างกันจะปล่อยรังสีที่มีลักษณะเฉพาะออกมาในรูปแบบต่างๆ ตั้งแต่คลื่นวิทยุและคลื่นอินฟราเรดไปจนถึงแสงที่ตามองเห็น อัลตราไวโอเลต รังสีเอกซ์ และรังสีแกมมา ภาพวาดแสดงอุณหภูมิทั่วไป ในขณะที่คำอธิบายทางด้านซ้ายแสดงถึงการแผ่รังสีที่สอดคล้องกัน แสงอินฟราเรดและแสงที่ตามองเห็นเหมาะสำหรับการศึกษาชั้นที่เย็นที่สุด ในขณะที่ข้อมูลจำนวนมากเกี่ยวกับโคโรนาร้อนสามารถรวบรวมได้จากรังสีเอกซ์เท่านั้น อนุภาคอะตอมที่ทรงพลังจากการระเบิดของเปลวสุริยะจะผลิตรังสีแกมมา ดวงอาทิตย์ พื้นผิวปรากฏของดวงอาทิตย์หรือที่เรียกว่าโฟโตสเฟียร์มีอุณหภูมิประมาณ 6,000° C ซึ่งจะลดลงตามความสูงจนถึงค่าต่ำสุดที่ 4,200° C ก๊าซสุริยะในบริเวณนี้ส่องแสงเป็นส่วนใหญ่ในแสงที่มองเห็นได้และแสงอินฟราเรด เหนือบริเวณอุณหภูมิต่ำสุด ก๊าซจะร้อนขึ้น โครโมสเฟียร์ (ชั้นบรรยากาศที่อยู่ถัดไปจากดวงอาทิตย์) มีอุณหภูมิประมาณ 10,000°C และเรืองแสงสว่างจ้าในแสงอัลตราไวโอเลต โคโรนาล้านองศาซึ่งอยู่ไกลออกไปรอบดวงอาทิตย์จะมองเห็นได้ดีที่สุดจากรังสีเอกซ์ที่ปล่อยออกมา การแผ่รังสีพลังงานสูงสุดที่ดวงอาทิตย์ปล่อยออกมานั้นไม่ได้เกิดจากก๊าซร้อน แต่แท้จริงแล้วเกิดจากการปะทุของกระแสอิเล็กตรอนและโปรตอนที่มีความเร็วสูงมากซึ่งกระทบกับอะตอมธรรมดาของชั้นบรรยากาศของดวงอาทิตย์ด้วยแรงที่เพียงพอที่จะสร้างรังสีเอกซ์และ รังสีแกมมา