การศึกษาที่เผยแพร่โดยมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบีย วัดกิจกรรมทางไฟฟ้าในสมองผ่าน EEG ของผู้ป่วยที่มีการควบคุมปกติ ผู้ป่วยที่บ้านพักรับรองเมื่อรู้สึกตัว และผู้ป่วยที่บ้านพักรับรองคนเดิมเมื่อพวกเขาไม่ตอบสนอง การค้นพบที่สำคัญพร้อมกับการสังเกตของแพทย์และพยาบาลที่ดูแลแบบประคับประคองเป็นเวลานานแสดงให้เห็นว่า การทำงานของสมองสนับสนุนว่าผู้ป่วยที่กำลังจะตายมักจะได้ยินเสียง แม้ว่าจะไม่สามารถสื่อสารการรับรู้ของเสียงได้เนื่องจากสูญเสียการตอบสนองของมอเตอร์ แต่คุณค่าของการโต้ตอบทา สติสัมปชัญญะ วาจานั้นสามารถวัดได้และเป็นบวก ผู้ป่วยจะรู้สึกสบายใจเมื่อได้ยินเสียงจากผู้เป็นที่รัก (ต่อหน้าและทางโทรศัพท์) “ในชั่วโมงสุดท้ายก่อนการตายตามธรรมชาติที่คาดไว้ ผู้คนจำนวนมากเข้าสู่ช่วงเวลาที่ไม่ตอบสนอง” อลิซาเบธ บลันดอน ผู้เขียนนำการศึกษา ซึ่งเป็นนักศึกษาปริญญาเอกด้านจิตวิทยาในขณะที่ทำการศึกษากล่าว “ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าสมองที่กำลังจะตายสามารถตอบสนองต่อเสียงได้จนถึงชั่วโมงสุดท้ายของชีวิต แม้อยู่ในสภาวะหมดสติ”