จากผู้ป่วย 418 รายที่เป็นโรคลมชักและได้รับการวินิจฉัยในเชิงบวก ซึ่งรวมอยู่ในการศึกษานี้ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เกือบครึ่งหนึ่งเห็นการเปลี่ยนแปลงในแผนการรักษาหลังจากการทดสอบทางพันธุกรรมเปิดเผยข้อมูลใหม่เกี่ยวกับอาการของพวกเขา การเปลี่ยนแปลงที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ การเริ่มใช้ยาใหม่ การส่งต่อผู้ป่วยไปหาผู้เชี่ยวชาญ การประเมินผู้ป่วยสำหรับลักษณะโรคที่ไม่แสดงอาการหรือโรคนอกระบบประสาท หรือการหยุดยา ผู้ป่วย 16 คนได้รับการแนะนำสำหรับการบำบัดด้วยอาหาร จากจำนวนครึ่งหนึ่งที่ได้รับการดูแลโดยการตรวจทาง พันธุกรรม 65% รายงานว่าอาการชักลดลงหรือหายไป 22% มีความรุนแรงของอาการทางคลินิกอื่นๆ ลดลง และ 7% มีอาการข้างเคียงจากการใช้ยาลดลง จากจำนวนครึ่งหนึ่งที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงการดูแลหลังจากผลการตรวจทางพันธุกรรม สาเหตุที่พบบ่อยที่สุด (48%) เป็นเพราะแผนการจัดการปัจจุบันของผู้ป่วยสอดคล้องกับการรักษาที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการค้นพบทางพันธุกรรมนั้นอยู่แล้ว ผู้ป่วยร้อยละ 25 มีผลการทดสอบทางพันธุกรรมซึ่งไม่ได้ให้ข้อมูลทันทีสำหรับแผนการรักษาของพวกเขา